ดาล ๒ หมายถึง ก. เกิดขึ้น, เป็นขึ้น, มีขึ้น. น. พื้น, ฝ่า (ใช้แก่มือหรือเท้า) เช่น ดาลไดว่า ฝ่ามือ ดาลเชิง ว่า ฝ่าเท้า. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์).
ก. บังเกิดความโกรธ, เคือง, เดือดดาล ก็ใช้.
ก. บังเกิดความโกรธถึงขนาด, ลุแก่โทสะ.
น. แก้ว. (ช.).
(แบบ) น. เพดานปาก. (ป., ส.).
น. ตาลุชะ. (ป., ส.).
น. สิ่งที่เห็นเป็นดวงมีแสงระยิบระยับในท้องฟ้าเวลามืด นอกจากดวงอาทิตย์และดวงจันทร์, แต่ในตําราโหราศาสตร์ถือว่า ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์เป็นดาวในพวกดาวนพเคราะห์; เรียกกลุ่มดาว เช่นดาวลูกไก่ ดาวจระเข้ ดาวไถ; เรียกบุคคลที่เด่นในทางใดทางหนึ่ง;เรียกสิ่งที่มีรูปเป็นแฉกคล้ายคลึงเช่น นั้น เช่น ดาวเครื่องหมายยศทหารตํารวจ; ชื่อลายประดับเพดานเป็นดวง ๆ มีหลายชนิด เช่นดาวจงกล ดาวรังแตน ดาวกระจาย.
(ดารา) น. ดาวที่ไม่มีแสงสว่างในตัวเอง ต้องได้รับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ และเป็นบริวารโคจรรอบดวงอาทิตย์ มี ๙ ดวง คือ พุธ(Mercury) ศุกร์ (Venus) โลก (Earth) อังคาร (Mars) พฤหัสบดี(Jupiter) เสาร์ (Saturn) มฤตยู (Uranus) สมุทร (Neptune) ยม(Pluto) มองจากโลกจะเห็นได้ด้วยตาเปล่าเพียง ๕ ดวง คือ พุธศุกร์ อังคาร พฤหัสบดี และเสาร์.